Het gaat niet zo goed met Art. De afgelopen weken heet hij veel last van complicaties en bijwerkingen van de chemo's. Sinds zaterdag ligt hij zelfs op de ic aan een dialyseapparaat omdat zijn nieren waren uitgeschakeld. Gelukkig doen zijn nieren hun werk weer redelijk, we hopen dat Art vandaag weer naar zijn eigen afdeling af mag. En vooral dat hij weer snel dat vrolijke, onbezorgde boefje zal zijn.

Geluk

Het klinkt je waarschijnlijk vreemd in de oren dat ik gelukkiger ben geworden sinds Art ziek is. Ik maak me geen zorgen meer om de financiën, kan situaties en dingen beter loslaten en besef nu des te meer wat een prachtige mannen ik om me heen heb (en ben daar enorm dankbaar voor). Er gaat een diepere liefde in ons gezin om. En we genieten alle vier van heel kleine, simpele momentjes. Maar het belangrijkste van alles is dat we doen waar we zin in hebben, en dan niet morgen, nee, vandaag, want morgen kunnen alle plannen weer in het honderd lopen door bijvoorbeeld een onverwachte ziekenhuisopname.
Ik leef nu bij de dag, eigenlijk bij het uur. En ik voel me compleet.

Kanjer

Dat Art zich als een kanjer door alle ellende heenslaat, mag duidelijk zijn. Maar voor ons is er nóg een kanjer, die zich fantastisch groothoudt maar af en toe wordt vergeten - Benten. Hij moppert nooit als er iets van hem wordt verlangd. Zonder morren gaat hij weer logeren bij opa en oma, hij wacht netjes als bij Art bloed wordt afgenomen, en geeft geen kik als hij 's nachts van zijn bed wordt gelicht, in de auto gezet, op weg naar alweer het AMC. En welk driejarig kind heeft woorden als infuuspaal, rotavirus of Ronald McDonaldhuis in zijn vocabulaire?

Om Benten eens echte aandacht te kunnen geven, gingen Wouter en ik gistermiddag met hem op stap, Art in goede handen achterlatend natuurlijk. Het oorspronkelijke doel was het Thomas de Treinweekend in het Spoorwegmuseum, maar omdat dat veel te druk was voor deze drie vermoeide personen haakten we al snel af en belandden we op een Utrechts terras. We genoten van elkaar en van het zonnetje. Even geen ziekenhuisgedoe, dat had die grote broer wel eens verdiend. Toch was het voor Bent op een gegeven moment genoeg: 'Ik mis Art, ik wil naar het ziekenhuis.' Als je de volle aandacht van je ouders hebt en toch je broer mist, dan ben je voor mij helemaal een kanjer.

Domper

In de nacht van woensdag op donderdag is Art weer opgenomen in het AMC, met koorts.
Na lang wikken en wegen ging ik eerder op die avond naar een bruiloft - wat een heel gezellige avond en nacht werd. Vrijwel direct na afloop belde Wouter me om te zeggen dat Art hoge koorts had. Dus ik kon direct door naar Amsterdam. Het werd een nachtje zonder slaap. Zul je altijd zien: bén ik eindelijk een keertje weg en heb ik plezier, loopt Arts situatie uit de hand.

Met Art gaat het goed, hij is zoals altijd vrolijk en speelt lekker. Inmiddels is er in zijn bloed een bacterie gevonden, die wordt behandeld met antibiotica. Het gaat overigens om een ziekenhuisbacterie. Het is dus echt waar dat je in het ziekenhuis nog zieker wordt. Wat Art allemaal al niet heeft opgelopen tijdens zijn opnames...
Hopelijk mogen we morgen naar huis, maar waarschijnlijk duurt ons verblijf op F8Noord langer. En voor donderdag staat de start van de nieuwe chemokuur al gepland. Echt balen, vooral voor Art.

En avondjes weg durf ik nu niet meer.